"ඇයි සුදූ ඔයා මට කිසි දෙයක් නොකීවේ? ඇයි මම අහලත් ඔයා මට මුකුත්ම මෙච්චර කාලයක් තිස්සෙ කිව්වේ නැත්තේ? මට බෑ මේ දුක දරා ගන්න අයියේ. මම ඔයාට කොච්චර නම් ආදරේ කලාද සුදූ. එදා ඉදන් මේ වෙනකම්ම මම කී වතාවක් නම් ඔයාගෙන් අහන්න ඇත්ද ඔයා වෙන කෙනෙක්ට ආදරේ කරනවද කියලා. ඇයි මට අද වෙනකන් ඒ බවක් නොකීවේ? අද මම ඒ බව හොයා නොගත්ත නම් ඔයා අදටත් ඒක මගෙන් හංගනවා අයියේ."
කඳුළු කැට පොදි බැඳන් එක දිගට මහ ගඟක් වෙද්දී මම ඔළුව තියාගෙන හිටි කොට්ටය එකම කඳුලු සාගරයකින් තෙතබරිත වෙලා තිබුණා. මම රුවේන් අයියාට කොයි තරම් ආදරය කරනවාද කියන එක මගේ කාමරය හොඳින්ම දන්න දෙයක්. මම වගේම මගේ කාමරයත්, හිතේ තද කරගත්තු දුකින් කාලය ගත කරේ මගේ ආදරය කොයි තරම් ගැඹුරුද යන්න ගැන සාක්ෂි ගොන්නක් හංගාගෙනයි. සමහර විට ඒ ආදරය දන්නේ මමත් මගේ කාමරයත් විතරක්ම වෙන්න ඇති.
"මං දන්නවා ඔයා මට ගොඩක් ආදරේ බව මල්ලි. මට ඔයා තරම් කිසි කෙනෙක් ඔය වගේ ආදරේ කරලා නැතුව ඇති. මම ඒ දේ නොකිව්වේ ඔයාට මේ බව වෙන බව දන්න නිසා. කවද හරි ඔයා ඒක නිසා පිස්සුවක් නටයි කියල හිතලයි." රුවේන් අයියාගෙන් ඒ වචන ටික පිටවෙද්දී මට දැනුනා එයාගෙ කම්මුලත් තෙත් වෙලා තියෙන වග.
"මං මේ දේ ගැන මේ දේ පටන් ගනිත්දිම ඇහුව සුදූ. ඇයි ඔයා මට ඒ වෙලේ නෑ කියලා කිව්වේ? ඇයි? එදා ඒ දේ කිව්ව නම් අද මෙහෙම දුකෙන් මං අඬන්නේ නෑ, මේ තරම් ලොකු බැඳීමක් හිතේ ඇති කර ගන්නෙත් නෑ සුදූ. ඒ හැම දේම තේරුම් අරන් මං එහෙනම් ඉන්නව. ඇයි ඔයා මට බොරු කිව්වේ? මේක හැංගුවේ?
ඔයාට මතකද ඔයා මට ඔයා කැමති ගර්ල් කෙනෙක් ගැන කිව්ව අපේ ගෙදර ආපු දවසේ? ඒ ගැනත් ඔයා කිව්වේ අහම්බෙන් ඔයාගෙ පෙන් ඩ්‍රයිව් එකේ තිබ්බ එයාගෙ ෆොටෝ මං දැක්ක හින්ද. එදා ඉඳන් මට හිතුන ඔයා මට මොනවා හරි හංගනවා කියලා.
ඒත් මම හිතුවේ නෑ ඔයා එදා මට පෙන්නුව තිසරු කියන ගර්ල් එක්ක අවුරුදු 2ක් තිස්සෙම ආදරේ කරනවයි කියල. ඇයි සුදූ මෙහෙම කරේ? මම මේ දේ ලඟදිත් ඇහුවා. මම කොහොමද මින් එහාට සතුටින් ඉන්නෙ සුදූ?
ඉතින් මට මොනවද කරන්න කියන්නේ? මම එයා හිටියයි කියල තමුසෙට අඩුවක් කරල තියෙනවද? මම එහෙම දෙයක් ගැන දැනෙන්නවත් දුන්නෙ නෑ. ඒක කවද හරි වෙන්න තිබුණ දෙයක්. එදාටත් ඔයා මේ වගෙම වේවි. මම කැමති නෑ තමුසෙ හොටු කඳුළු පෙරන් ඉන්නව දකින්න. මම ඒකි ඉඳලත් කවදාවත් නොකරපු දේවල් ඔයත් එක්ක කරා මල්ලි, මං ඒ කැප කිරීම කරා ඔයා හින්දා. ඒ මගේ හිතෙත් ඔයා වෙනුවෙන් හැඟීමක් තිබුණ නිසා. මම දන්නෙ නෑ ඒක මොන හේතුවක් නිසා සිද්ධ වුනාද කියලා.
ඔයා අඬන්න එපා සුදූ. මට විතරක් අඬන්න දෙන්න අයියේ. ප්ලීස්... මට පොරොන්දු වෙන්න මගෙන් කවදාවත් ඈත් වෙන්නෙ නෑ කියල මොන ප්‍රශ්නෙකදිවත්? මැරි කරාට පස්සෙ සහෝදරයෙක් වගේ හරි ඉන්නව නේද සුදූ?"
ඒ දවස මට කවදාවත් අමතක වෙන්නේ නැති දවසක්. රුවේන් අයිය මට තමුසෙ කියල කතා කරත් හිතේ ආදරේ තිබ්බ මං වෙනුවෙන්. ඒ එයාගෙ හැටි. මම කවදාවත් ඒ දේ මෙච්චර ඉක්මණින් බලාපොරොත්තු වුනේ නෑ. ඒත් මගේ අවසාසනාවට මට ඒ දේ මේ තරම් ඉක්මනට අහන්න ලැබුනා. මම අදටත් ඒ දවස ගැන මතක් කරලා දුක් වෙනවා. 2010 ඔක්තෝබර් 22 කියන්නේ මගේ ජීවිතේට දුක අලුත් විදියකට ආපු දවසක්. එදා තමයි අපි දෙන්නම දෙන්න ගැනම දුක හිතිල අඬපු අන්තිම දවස.
තවමත් මගේ කඳුළු වල සැර අඩු වෙලා නැති ගානයි. හිතන හැම මොහොතෙම මතක් වෙන්නේ රුවේන් අයියගේ හිනාව. ඒ හිනාවයි, එයා මට එයාගේ හිතේ තිබුණු පුංචි ආදරෙන් කරපු සැලකිලි ගැන හිතෙද්දියි මගේ ඇස් කඳුලින් තෙත් වුනේ කාගෙවත් අවසරයකින් නෙවේ. ඒත් අද ඒ සතුට ඉබේම මැකිලා ගිහිල්ලා. හිතා ගන්නවත් බෑ මෙච්චර කලක් මගේ හිතේ තිබුණු ආදරයට මේ තරම් වෙනස් නොවෙන දුකකුත් එකතු වේවි කියලා.
කඳුළු කැට පොදි බැඳන් එක දිගට මහ ගඟක් වෙද්දී මම ඔළුව තියාගෙන හිටි කොට්ටය එකම කඳුලු සාගරයකින් තෙතබරිත වෙලා තිබුණා. මම රුවේන් අයියාට කොයි තරම් ආදරය කරනවාද කියන එක මගේ කාමරය හොඳින්ම දන්න දෙයක්. මම වගේම මගේ කාමරයත්, හිතේ තද කරගත්තු දුකින් කාලය ගත කරේ මගේ ආදරය කොයි තරම් ගැඹුරුද යන්න ගැන සාක්ෂි ගොන්නක් හංගාගෙනයි. සමහර විට ඒ ආදරය දන්නේ මමත් මගේ කාමරයත් විතරක්ම වෙන්න ඇති.
"මං දන්නවා ඔයා මට ගොඩක් ආදරේ බව මල්ලි. මට ඔයා තරම් කිසි කෙනෙක් ඔය වගේ ආදරේ කරලා නැතුව ඇති. මම ඒ දේ නොකිව්වේ ඔයාට මේ බව වෙන බව දන්න නිසා. කවද හරි ඔයා ඒක නිසා පිස්සුවක් නටයි කියල හිතලයි." රුවේන් අයියාගෙන් ඒ වචන ටික පිටවෙද්දී මට දැනුනා එයාගෙ කම්මුලත් තෙත් වෙලා තියෙන වග.
"මං මේ දේ ගැන මේ දේ පටන් ගනිත්දිම ඇහුව සුදූ. ඇයි ඔයා මට ඒ වෙලේ නෑ කියලා කිව්වේ? ඇයි? එදා ඒ දේ කිව්ව නම් අද මෙහෙම දුකෙන් මං අඬන්නේ නෑ, මේ තරම් ලොකු බැඳීමක් හිතේ ඇති කර ගන්නෙත් නෑ සුදූ. ඒ හැම දේම තේරුම් අරන් මං එහෙනම් ඉන්නව. ඇයි ඔයා මට බොරු කිව්වේ? මේක හැංගුවේ?
ඔයාට මතකද ඔයා මට ඔයා කැමති ගර්ල් කෙනෙක් ගැන කිව්ව අපේ ගෙදර ආපු දවසේ? ඒ ගැනත් ඔයා කිව්වේ අහම්බෙන් ඔයාගෙ පෙන් ඩ්‍රයිව් එකේ තිබ්බ එයාගෙ ෆොටෝ මං දැක්ක හින්ද. එදා ඉඳන් මට හිතුන ඔයා මට මොනවා හරි හංගනවා කියලා.
ඒත් මම හිතුවේ නෑ ඔයා එදා මට පෙන්නුව තිසරු කියන ගර්ල් එක්ක අවුරුදු 2ක් තිස්සෙම ආදරේ කරනවයි කියල. ඇයි සුදූ මෙහෙම කරේ? මම මේ දේ ලඟදිත් ඇහුවා. මම කොහොමද මින් එහාට සතුටින් ඉන්නෙ සුදූ?
ඉතින් මට මොනවද කරන්න කියන්නේ? මම එයා හිටියයි කියල තමුසෙට අඩුවක් කරල තියෙනවද? මම එහෙම දෙයක් ගැන දැනෙන්නවත් දුන්නෙ නෑ. ඒක කවද හරි වෙන්න තිබුණ දෙයක්. එදාටත් ඔයා මේ වගෙම වේවි. මම කැමති නෑ තමුසෙ හොටු කඳුළු පෙරන් ඉන්නව දකින්න. මම ඒකි ඉඳලත් කවදාවත් නොකරපු දේවල් ඔයත් එක්ක කරා මල්ලි, මං ඒ කැප කිරීම කරා ඔයා හින්දා. ඒ මගේ හිතෙත් ඔයා වෙනුවෙන් හැඟීමක් තිබුණ නිසා. මම දන්නෙ නෑ ඒක මොන හේතුවක් නිසා සිද්ධ වුනාද කියලා.
ඔයා අඬන්න එපා සුදූ. මට විතරක් අඬන්න දෙන්න අයියේ. ප්ලීස්... මට පොරොන්දු වෙන්න මගෙන් කවදාවත් ඈත් වෙන්නෙ නෑ කියල මොන ප්‍රශ්නෙකදිවත්? මැරි කරාට පස්සෙ සහෝදරයෙක් වගේ හරි ඉන්නව නේද සුදූ?"
ඒ දවස මට කවදාවත් අමතක වෙන්නේ නැති දවසක්. රුවේන් අයිය මට තමුසෙ කියල කතා කරත් හිතේ ආදරේ තිබ්බ මං වෙනුවෙන්. ඒ එයාගෙ හැටි. මම කවදාවත් ඒ දේ මෙච්චර ඉක්මණින් බලාපොරොත්තු වුනේ නෑ. ඒත් මගේ අවසාසනාවට මට ඒ දේ මේ තරම් ඉක්මනට අහන්න ලැබුනා. මම අදටත් ඒ දවස ගැන මතක් කරලා දුක් වෙනවා. 2010 ඔක්තෝබර් 22 කියන්නේ මගේ ජීවිතේට දුක අලුත් විදියකට ආපු දවසක්. එදා තමයි අපි දෙන්නම දෙන්න ගැනම දුක හිතිල අඬපු අන්තිම දවස.
තවමත් මගේ කඳුළු වල සැර අඩු වෙලා නැති ගානයි. හිතන හැම මොහොතෙම මතක් වෙන්නේ රුවේන් අයියගේ හිනාව. ඒ හිනාවයි, එයා මට එයාගේ හිතේ තිබුණු පුංචි ආදරෙන් කරපු සැලකිලි ගැන හිතෙද්දියි මගේ ඇස් කඳුලින් තෙත් වුනේ කාගෙවත් අවසරයකින් නෙවේ. ඒත් අද ඒ සතුට ඉබේම මැකිලා ගිහිල්ලා. හිතා ගන්නවත් බෑ මෙච්චර කලක් මගේ හිතේ තිබුණු ආදරයට මේ තරම් වෙනස් නොවෙන දුකකුත් එකතු වේවි කියලා.
No comments:
Post a Comment